Οι ουρές των επιβατών στον διάδρομο του αεροπλάνου καθώς προσπαθούν να βρουν τις θέσεις τους, να τακτοποιήσουν τις χειραποσκευές τους και να καθίσουν στα στριμωγμένα καθίσματα αφού πρώτα πρέπει να σηκωθεί κάποιος άλλος για να περάσουν, είναι ένας χρονοβόρος λογιστικός εφιάλτης που οι αεροπορικές εταιρείες αντιμετωπίζουν χιλιάδες φορές καθημερινά.
Από τις 26 Οκτωβρίου, η μεγαλύτερη αεροπορική εταιρεία στις ΗΠΑ θα εφαρμόσει μια νέα μέθοδο με έξι ομάδες επιβατών, η οποία θα εξοικονομήσει έως και δύο λεπτά χρόνου επιβίβασης.
Στις πτήσεις της United Airlines, μετά την είσοδο των τριών αρχικών ομάδων επιβίβασης (άτομα με αναπηρία, κορυφαίοι frequent flyers και επιβάτες πρώτης/επιχειρηματικής θέσης), θα ακολουθούν οι επιβάτες οικονομικής θέσης με θέση στο παράθυρο, στη συνέχεια εκείνοι που κάθονται σε μεσαία καθίσματα, ενώ οι επιβάτες με καθίσματα στο διάδρομο θα επιβιβαστούν τελευταίοι.
Η διαδικασία, η οποία συντομογραφείται ως WILMA (από το window-middle-aisle), σύμφωνα με τη United έχει ήδη εφαρμοστεί πειραματικά σε πέντε αεροδρόμια και είναι ταχύτερη. Η αλλαγή αυτή σημαίνει επίσης ότι όσοι προλαβαίνουν και κλείνουν θέσεις με παράθυρο θα έχουν και περισσότερες πιθανότητες να αφήσουν την χειραποσκευή πάνω από το κάθισμά τους και όχι κάπου πιο μακριά.
Υπάρχει όμως και ακόμα καλύτερη μέθοδος, σύμφωνα με τον John Milne του Πανεπιστημίου Κλάρκσον της Νέας Υόρκης, συν-συγγραφέα περισσότερων από 20 άρθρων σε επιστημονικά περιοδικά με θέμα την επιβίβαση στα αεροπλάνα. Εκείνη της ανεστραμμένης πυραμίδας, με τέσσερις ομάδες επιβίβασης.
Η πρώτη ομάδα αποτελείται από επιβάτες με θέσεις παραθύρου στο πίσω μισό του αεροπλάνου. Η δεύτερη αποτελείται από επιβάτες με μεσαίες θέσεις στο πίσω μισό του αεροπλάνου και θέσεις παραθύρου στο μπροστινό μισό. Η τρίτη ομάδα είναι επιβάτες με μεσαίες θέσεις στο μπροστινό μισό του αεροπλάνου και θέσεις διαδρόμου στο πίσω μισό. Η τέταρτη και τελευταία ομάδα είναι οι επιβάτες με θέσεις διαδρόμου στο μπροστινό μισό του αεροπλάνου.
«Η μέθοδος της ανεστραμμένης πυραμίδας είναι πιο γρήγορη από τη WILMA και παραμένει απλή», λέει ο Milne. «Εάν οι αεροπορικές εταιρείες μπορούν να ανεχθούν μεγαλύτερη πολυπλοκότητα, κάτι που είναι πολύ δύσκολο, υπάρχουν ακόμη καλύτερες μέθοδοι».
Πηγή
